ঘূণে ধৰা এটি কাহিনী

এখন দেশত এটা ভাষা...আজিও আছে
জোৱাৰত ছৈ ধৰি উজাই আনিছিল এমুঠি নাৱিকে
টেম্‌ছৰ পৰা মাজুলীলৈ
ডুবা নাৱেঁ সুৰুজ দেখিছিল

সময় বাগৰিল, হেমকোষ উপজিল
ক্লান্ত পানীত নাওঁ চলে
সময় বাগৰে...

ক্লান্ত পানীত ৰৈ গৈছিল এমখল বগা তেজ
এজোপা অমৰলতা
সময় বাগৰে...

এখন দেশৰ মানুহ আধুনিক হৈছিল
অমৰলতাৰ বগা তেজেৰে পানীত হিম’গ্লৱিন কমিছিল
মাতৃভাষাত ঘূণে ধৰে
সময় বাগৰে...

জেক্‌চন আহিল, এভ্ৰিল উপজিল
জ্যোতি-বিষ্ণুনো কোন আছিল?
ভূপেন দায়ে উচুপে
সময় বাগৰিল

এখন দেশত.....