বিধ্বংসিত জোনাক

এই যে স্মৃতিৰ নামত শ্বহীদ হোৱা ভিজা নিশাবোৰ
শূন্যতাৰ জুইত চগা হোৱা শুকান এমোকোৰা হাঁহি
পূৰ্ণিমাৰ পূৰ্ণতাও হ’ব পাৰিলেহেঁতেন !

এই যে পূৰ্ণিমাৰ দাগবোৰ
সেই নিলাজ সপোনমালা
নিপিন্ধোৱাকৈও থাকিব পাৰিলাহেঁতেন !

প্ৰেমিক আছিলো ম‍ই তৰালি আকাশৰ
বজ্ৰপাতৰ ঠিক আগলৈকে
সেই যে ব্যক্তিগত জোনাকবোৰ
নিবিলোৱাকৈও থাকিব পাৰিলোহেঁতেন !!

বন্ধ কফিনৰ পৰাই ঘিণ কৰি আহিছো
ম‍ই মোক

No comments:

Post a Comment