এই যে স্মৃতিৰ নামত শ্বহীদ হোৱা ভিজা নিশাবোৰ
শূন্যতাৰ জুইত চগা হোৱা শুকান এমোকোৰা হাঁহি
পূৰ্ণিমাৰ পূৰ্ণতাও হ’ব পাৰিলেহেঁতেন !
এই যে পূৰ্ণিমাৰ দাগবোৰ
সেই নিলাজ সপোনমালা
নিপিন্ধোৱাকৈও থাকিব পাৰিলাহেঁতেন !
প্ৰেমিক আছিলো মই তৰালি আকাশৰ
বজ্ৰপাতৰ ঠিক আগলৈকে
সেই যে ব্যক্তিগত জোনাকবোৰ
নিবিলোৱাকৈও থাকিব পাৰিলোহেঁতেন !!
বন্ধ কফিনৰ পৰাই ঘিণ কৰি আহিছো
মই মোক
No comments:
Post a Comment